Κάθεσαι στη ψάθινη καρέκλα. Εγώ στο ράντζο.
Συντρόφισσα πιστή η μοναξιά...
Κάθεται ΠΑΝΤΟΥ.
Στο γεμάτο τασάκι, στα ποτήρια του κονιάκ, στη μιά γωνιά του καθρέπτη....
Στην άλλη η φωτογραφία της.
Ερωτας, Τέχνη, Πολιτική.
Ατέλειωτες συζητήσεις. Κουβεντιάζουμε πίνουμε-πίνουμε , σωπαίνουμε....
Μεθούν τα ποτήρια μας, βλέπω τ΄αστέρια στα χείλια τους.
Εμείς ακόμα. Μόνο που το πιοτό τρέχει απ΄τα μάτια μας.......
Τότε εκείνη δραπετεύει απ΄τη φωτογραφια.
Κάθεται εδώ κοντά μας....Πίνει απ΄το ποτήρι σου. Τινάζει τα μαλλιά της αστράφτει η νύχτα μαύρο φως!.....
Ξεθαρεύεις.... Απλώνεις το χέρι να την χαιδέψεις. Τίποτα..........
Ενα δάκρυ κυλά στην φωτογραφία της.
Είναι το δικό σου !.......
Ωρες μοναξιάς , συλλογισμών και ανάγκης για ενα νευμα , ενα βλέμμα , μια ανάμνηση απο μια φωτογραφία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάθε να φεύγεις όταν η αγάπη του άλλου έχει τελειώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό θα πει αξιοπρέπεια.
Υπεροχο....
ΑπάντησηΔιαγραφή